Benim kimseye ihtiyacım yok herkesin bana ihtiyacı var, Boş laflara karnım tok siz kendine saklayın ölene kadar, Şu sözüm size ders olsun kötü gününüzde dostunuz hep sizi satar, Neden anlamam gidenlerin arkasından hep kalanlar bakar. Bana ders vermeye kalkışırsan benden alırsın gam keder, Bir yarim var aklımdan çıktığı an ruh bedeni terk eder, Ne kadar konuşursan konuş elbet bir zaman sözlerin biter, Benim sözlerim ilelebet ve tükenmez sonsuza kadar gider. Hayat bana öğretti anladım artık düşmanlarımın dostlarımdı, Zaman maskelerin arkasındakilerin gerçek yüzünü anlatandı, Kötü zamanımda dahi şükrettim en büyük isyanım duamdı, Geceleri sevmemim nedeni her gece gördüğüm o rüyaydı.?! Yine uykumdan uyandım gördüğüm o rüyamı bölerek, Nedenini bilmem ama her gece o rüyamı görmem gerek, Aynı rüya sürekli üstüme geliyor biraz daha büyüyerek, Her geçen gün beni biraz daha yaşlandırıyor bitip giderek. Cevapları aramaya başladım sorulacak soruları bilmeden, Ne kaldı ki geriye arkasına bile bakmadan çekip gidenden Kendi değerini kendi bitirmiştir zaten veda etmeden giden, Hiç ummadığın anda giririm düşlerine aniden veya birden. Dünyada çile çektim hep sefa sürmek nedir bilmedim, Bu dünyada değilse de umarım diğer tarafta öğrenirim, En büyük korkum hep konuşurken içeme düşerdi bilirim, Korkumun tek sebebi konuşurken bitmesiydi sözlerimin. Ancak ölümle biter benim sözlerim ve kapanır gözlerim, Korkum aslında ölümdendir ben sözlerimden zannederim, Ölümü hiç hatırlamamak için hep sözlerimi bahane ederim, Vaktim gelince de liriklerimi alır ve sessizce çekip giderim. Benim sessizliğim en az bir atom bombasının sesine eşit, Yaşamımın ortasındayım hayatım gidiş gelişli bir geçit, Sessizce gitmeme ruhum dayanamaz ve asla alışamaz, Zaten istediğim sesle gitmemi de bilirim dünya taşıyamaz. ...MetaMorfoz...
Konu: Kendi Sözlerim... 
